gaborboros

کوندرا را به این دلیل بسیار دوست دارم که مرا در چهارچوب بسته ی یک روایت زندانی نمی کند. خواندن کوندرا مثل این است که دوستی را پس از سال ها در یک کافه ملاقات کنید و در حالی که به قصه ی روزگار رفته ی او گوش می دهید، قهوه تان را می نوشید، به موسیقی که از بلندگوی کافه پخش می شود، گوش می کنید، گهگاه متوجه ی صحبت ها و خنده هایی از میزهای کناری می شوید، صدای عبور و مرور خیابان در پس پشت این همه جاری ست، دوره گردی چیزی می فروشد، عبور تراموای، و همه چیز، درست مثل خود زندگی، ... I like Kundera because he doesn’t imprison me in a fastened frame of a classic narration. Reading Kundera seems as if you meet an old friend in a cafe shop after ages, and while she/he relates her / his life story, you zip your coffee, listen to the cafe music, hear some chats and laughs at neighbouring tables, look at the peddlers at side walk, or a passing tramvay, … as life is flowing around, …. این اثر کوندرا با عنوان "بارهستی" توسط پرویز همایون پور به فارسی برگردانده شده، 1365

2023-08-03 20:09